Wauw, we hebben het weer gedaan!
Door: Dorathé
27 September 2008 | Nederland, Nieuwegein
Vrijdag 26 september 2008
Hier Dorathé en Martin we zijn onderweg naar Nederland en rijden nu in Duitsland. We weten niet helemaal wat de laatste berichten op de website geweest zijn maar we beginnen bij het lossen van de vrachtwagen. In de stromende regen hebben we de truck gelost, zelfs de politie was erbij om het verkeer te regelen. De drukkerij werd steeds voller en voller, alle kamers werden volgestopt met de spullen uit de truck. Ze hadden zich niet helemaal gerealiseerd dat we zo’n grote truck mee zouden nemen met zoveel spullen. Toen Kees en Anneke met de truck aankwamen bij de drukkerij waren er tv ploegen bij. Nada de directeur van de drukkerij had dit geregeld, ook was er een persconferentie waar we beiden uitleg hebben gegeven over ons gezamenlijk project. Natuurlijk bleef de pers steeds vragen wat de waarde was van de spullen en ons werk, maar dat hoeven ze niet te weten. Wel aangegeven dat we fantastische sponsors uit Nederland hebben die dit mede mogelijk gemaakt hebben. De drukkerij had een enorme taart gekocht en drankjes om ons te bedanken. Tijdens de persconferentie werd trouwens een schilderij overhandigd aan Make Sense! van een beroemde plaatselijke kunstenaar, dit ook als dank. We hebben er allemaal weer nieuwe Bosnische en Nederlandse vrienden bij gekregen!
Meriam en ik hebben ‘s middags nog een eventueel nieuw project bezocht en daarover een afspraak gehad bij het ministerie van vluchteling in Doboj. Zij hebben de zorg over een enorm daklozencentrum (oud hotel) in Doboj. Ook daar hebben wij een bezoek aan gebracht, er wonen meer dan 500 mensen veelal ouderen en gezinnen met kinderen. We zijn bij een aantal gezinnen geweest in kamers in het gebouw, wat een ellende. De helft van de mensen in het gebouw moeten leven van 40 km per maand dit is 20 euro. Velen zijn ondervoed en de omstandigheden in dit gebouw zijn ook niet al te best, er is minstens 12 jaar niets aan gedaan. De liften doen het niet en het is minstens 5 etages hoog. We zijn ook bij een gezin geweest op de 5de etage met een gehandicapte zoon die ze iedere dag de trapen op en af dragen. In het gebouw heeft ooit een restaurant en een keuken gezeten, waar we misschien wat mee kunnen doen in samenwerking met het ministerie en de gemeente. Wat is er nog veel te doen, alleen al in Doboj. Genoeg projecten om over na te denken en helaas moeten we een keuze maken, maar iedere druppel is er 1.
Deze week hebben we allemaal mogen ervaren dat je echt het verschil kunt maken. Wat een kanjers allemaal in onze groep, wat heeft iedereen hard gewerkt. We kunnen zeggen dat het meeste (en ook meer) van onze doelstelling van dit project gerealiseerd is. Petra heeft een trapleuning, egale trap en zelfs een balkonhek. Ook het tochtgat naar de bovenste etage is dicht. Smolenka heeft twee trapleuningen in haar flatgebouw zodat ze beter naar boven kan. Bozidar en zijn familie heeft een kamer aan het huisje erbij met ramen, met een schitterende hoog-en laag slaper inclusief nieuwe matrassen, nieuw zeil op de vloer, mooi stukwerk etc. Ook is er een begin gemaakt met de badkamer die de komende weken door een Bosnische aannemer wordt afgemaakt op ons verzoek. De familie heeft volgens ons het enige huis in Bosnie met plintjes....
Gisterenavond zijn we met de hele ploeg bij de pizzeria gaan eten inclusief Kees en Anneke, die bleven gezellig nog een nachtje bij ons slapen na vele dagen in de wachtstand bij de douane te hebben gezeten. Toen we weer in het huis kwamen ging de muziek op de hoogste stand en hebben we nog tot in de late uurtjes onze ervaringen gerelativeerd. Dansen, maf doen, een paar borreltjes ;-) en heel veel humor. Het was een geweldige week met weer een inspirerend en warme team, wat was het fijn om met iedereen samen te mogen werken. Het ging echt als een geoliede machine waardoor we in 4 dagen het onmogelijke weer hebben gedaan. Weer heb ik er nieuwe vrienden bij met een geweldig groot hart, dank jullie wel! Ook dank aan alle mensen die ons gevolgd hebben en voor jullie reacties. Dit is echt heel motiverend voor de groep om in Doboj te lezen.
O,ja de laatste stand want we zijn nog allemaal onderweg. Martin en Dorathé zijn 200 km van Wurzburg, Jan, Pim, Marlies, Erik2, Casper en Robbert rijden 100 km achter ons. De rest van de ploeg zit nog in Slovenie want die zijn langs het huis van Ermin gegaan. Ermin had al heimwee voordat hij de Bosnische grens over ging. Marielle gaf aan dat er een nieuw huis gevonden maar alleen nog een project bij gevonden moet worden. Kees en Anneke waren pas om ca 14:45 uur de Bosnische grens over vanwege lange rijen met vrachtwagens.
Lieve groet, Martin en Dorathé
PS we zijn trouwens vannacht om 01:30 uur veilig thuis gekomen...
-
28 September 2008 - 17:47
Albert En Sophia:
Proficiat met het werk wat jullie daar deden en bedankt voor de spannende verslagen. Tot een volgende gelegenheid. Groetjes Albert en Sophia. -
28 September 2008 - 19:20
Petra En Nico:
gefeleciteerd met het slagen van jullie project,en op tot het volgende,fijn om jullie te volgen. groeten petra -
29 September 2008 - 08:07
Joop Zoutenbier:
Ik heb weer met veel plezier jullie gevolgd. Wat blijft het toch een bizar land met o zo veel verborgen verdriet. Wij zijn onze actie met de Kerst al weer volop aan het optuigen. Hoop dat ik in onze drukke agenda's nog even tijd zie om elkaar eens te treffen en om wat te praten. Wie weet kunnen wij elkaar helpen op een aantal gebieden. Misschien laat ik het wel via Riny lopen.
Groet en een dikke pluim voor jullie van
Joop Zoutenbier
Actieleider Pax Kinderhulp Utrecht -
30 September 2008 - 09:42
Kees (de Chauffeur):
Wat een ervaring wat een mensen heb ik ontmoet, wat een ellende gezien,
Wat veel leuke korte ontmoetingen gehad,
Volgend jaar ga ik weer en dit is een belofte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley