De groep is compleet en aan de slag

We zijn allemaal goed en wel gearriveerd en inmiddels full swing aan de slag. Jammer genoeg hadden we nog niet eerder een internetverbinding, dus doen we de berichtgeving vandaag in twee delen.

Eerst het verslag dat Meriam zondagavond al voor jullie had gemaakt van haar reis met negen andere enthousiaste vrijwilligers:

We hadden een zeer voorspoedige reis en onze eerste echte opstopping was pas bij de Bosnische grens. Niet eens vanwege het materieel dat we wilden invoeren, maar omdat de groene kaart van de bus van Jan was verlopen!
Gelukkig was Ermin (onze Nederlands/Bosnische vrijwilliger) bij ons. Hij kon ons vertellen wat er aan de hand was en wat van Jan werd verwacht. Dat werd betalen dus. Geen afzetterij gelukkig, maar gewoon de prijs van de groene kaart.

Na een rit binnendoor arriveerden we bij Bozidar (4 jaar), het jochie dat Make Sense! financieel heeft geadopteerd. Hij woont samen met zijn bejaarde ouders in allerlei zelf gebouwde hutjes. In januari hebben wij voorgesteld iets voor hen te gaan doen omdat ze al jaren in erbarmelijke omstandigheden leven. Via veel mailcontact met Suvad, onze contactpersoon bij de gemeente Doboj, hebben we een aannemer geregeld voor de bouw van een kamertje aan hun huisje. De aannemer heeft vorige week de voorbereidende werkzaamheden voor ons verricht. Dat was nodig, omdat we anders in een week niet alles kunnen realiseren wat we willen.

De verrassing was groot toen we aan kwamen rijden en daadwerkelijk een extra ruimte aan het huisje zagen. Het casco staat er. Deze week gaan wij het samen met de aannemer verder afmaken tot een volwaardige huiskamer. De moeder van Bozidar is superblij met de extra woonruimte. Na een hoop technisch overleg over wat er nog gebeuren moet, zijn we vertrokken naar de drukkerij. Daar hebben we geïnventariseerd wat we deze week kunnen doen.

Aansluitend zijn we nog even langs het ziekenhuis gegaan om ons project van vorig jaar te bekijken. Het zag er nog ‘goed’ uit, maar naar westerse maatstaven is de staat van het ziekenhuis nog bedroevend. Toen we we naar de benedenverdieping van afdeling psychiatrie gingen die nog niet is opgeknapt, zagen we hoe slecht het daar nog is: dramatisch en mensonterend. Dan besef je ook direct weer wat wij vorig jaar als vrijwilligers gerealiseerd hebben op de verdieping erboven.

Martin en Lia bleken ‘thuis’ een heerlijke maaltijd voor ons te hebben gemaakt. Vervolgens hebben we plannen gemaakt voor de werkverdeling van de volgende morgen. De opstart is altijd even lastig omdat je alle mensen op een bepaald tijdstip verzameld wilt hebben voor de aanvang van de werkzaamheden. Behalve onze vrijwilligers is dat namelijk ook de Bosnische aannemer, onze vertaler (Ermin dus), de contactpersoon van de gemeente en de Bosnische vrijwilligers... Plannen dus!

Gelukkig zitten we hier met een verzameling ongelofelijk gemotiveerde mensen die er heel veel zin in hebben. Eenmaal begonnen is er geen houden meer aan!

We houden je op de hoogte.

Meriam